Yeni dönemler yeni devirler hep sancılı ol-muştur. Yirmi birinci yüzyıl insanlık için adı henüz konulmamış yeni bir dönemin eşiği sayılır. İçinden geçtiğimiz çağı anlamlandırmak oldukça zor. Kelimeler ve kavramlar özne olarak “bizden” bahset-miyorsa o kelimelerin sözlükte anlamı olduğunu düşünmüyoruz. Böylesine tuhaf bir yaklaşım ile çağımızı biçimlendirmek ve ondan “bize” karşı daha nitelikli gelecek sunmasını ümit etmek garip değil mi?

Kültürü, İnsan; kimlik ve kişiliğinden uzaklaştırdıkça daha problemli hale geliyor. Bırakın kültürü din bile günümüz insanı için bir imaj ötesi anlam ve değer taşımıyor. Tevazu bu çağda anlamı yitirmiş tek davranış ve kelime değil. Birçok kelimeyi hayatımızdan hatta dünyamızdan dolayısıyla zihnimizden attık.

Büyük yazarlık büyük puntolarla manşet olmaktan geçiyor. Fiyatlarla değerler arasında kurduğumuz ilişki bizi insanlıktan başka noktaya sürüklüyor. Çerçevesi böyle belirlenmiş dünyada yaşıyor olmak bize ait bir kusur değil. Bu dayatmalara direnen bir dergi olduk.

Toplumun az da olsa değer bulduğu ve değerli kıldığı kavramların içini boşaltan dergilerden olmamaya özen gösterdik. Bu nedenle bize mesafeli olanlar bizim niteliklerimizin anlaşılmasına farkında olmadan katkı sundular. Zira onlar bizde yazamayacak kadar “büyük ustalardı.” Onların “usta erdemlerinden” yara almak istemedik.

Lakin yerimizin hâlâ acemisiyiz.