Edebiyat dergilerimizin durumu içler acısı. Bütün dergiler bu durumu görüyor ve biliyor sanki. Hep birlikte sessizce onaylıyorlar olup biteni. Gördükleri ve kendilerine bile itiraftan korktukları durumu dillendirecek birilerinin çıkmadığına her sayıda sevinmek dergilerimizin gizli geleneği haline geldi. Bu ay da sobeleyen olmadı bizi sevinciyle çıkıyorlar yıllardır. Küçük bir kıpırdanış, iyi bir ürüne sığınmış şablon yazılar ve tek bir üslup üzerine devam edegelen dergicilik ile fikir ve sanat hayatımızı zenginleştirdiğimizi sanmak kendimizi kandırmaktan başka nedir ki?

Dört sayı takip ettiğiniz dev dergilerimizin beşinci sayısını alma isteğini genel yayın yönetmenleri bile arzulamıyorlar. Bu durumu kendilerinin dışında birileri dile getirsin diye bekleyip duruyorlar. Küçük küçük değişiklikler, ufak ufak toparlanıyoruz kandırmacaları ile zamana meydan okuduklarını sanıyorlar. Her ay bir öncekini tekrar eden dergilerin tek değişeni ay adı ve sayısı.

Sanat, özellikle diri sanat, gençlik ister. Şiir yaşlanmaz şair yaşlanır. Şairler şiiri dergiler ekseninde olgunlaştırmak yerine yaşlandırıyorlar. Buna ses çıkarmamak şiire ihanet değil mi? Şiire ihanet etmeyi şaire yakıştıranlara “Şairden”, “Tabudan” kaç demek geliyor içimizden.

Gel sanatın soylu güzelliğinde soluklan.