ANNEM


Annem her şeyi bilirdi
Kıl terazide tartardı aklı
Babamdan kalma acılarını
Bohçalardı geceler boyu
Bir öğle vakti sıcağından kalma
Akşam getirip soframıza koyardı

Ah babam!
Eksik yanıydı annemin
Gözüydü kör karanlıklarda daima
Hayallerini emzirdi kollarında
İnce sızı burun direğinde
Kokladı durdu bir ömür
Derin yaralarına sürdü
Ustasını yitirmiş çırak şimdi
Döne döne arıyor el yordamıyla
Ondan kalan dünyayı kaybetme korkusu
Bir de ona sinmiş derin
Allah korkusu

Kıl terazide tartardı annem
Hem geçmişi hem geleceği
Haramın gölgesi değmiş olsa
Bilirdi ak sütün içindeki ağ kılı
Yağıdan kaçar gibi kaçardı
Sığınırdı Tanrı’nın merhametine
Ömrümüze tertemiz dualar ederdi

Annem ah! Annem
Sence bilseydim hayatı
Seccadem uçsuz bucaksız dünya olsaydı
Anlımı değdirerek evrenin merkezine
Görmeseydim tüm çirkinliklerini
Gözyaşım kor olmasaydı keşke
Görmeseydim zulmünü zalimin


                  Selim Tunçbilek