SOPRANO BAS BARİTON



(kırlangıçlar kayardı ezanla)



ruhumun adı ruh değilken
ayak bileklerim değil dizim kanar
iken ben saçlarımı ıslatırken kuyu suyuyla
zaman yekpare kalın bir levhaydı
niagara'dan ve tüm yüceliklerden
varille adamlar atlardı


sonra büyüdüm ve çatladı pangea
briket örülü kuzey duvarı yıkıldı hanenin
yaprak bitleri yapıştı güne bakan yerlerimize
kaynamak, devinmek, inilemek
eklemlerimiz sancıyordu, ses kalınlaştı
durmadan durulurdu mevsim ortasında
önceyle sonra arasında ben şeffaf değilken
ince bir nakış vardı


(ruhum çıplak elleriyle bir adamı mesela)


bunları hep boşa hep sözler çıktı ağzımdan
boşa
çocukluğumu trabzon kıyılarında
bir yün tüccarı boğdu



                     Mustafa YILMAZ

---

Yorumlar - Yorum Yaz

---