KİMSESİZ




Bilincini kaybetmiş bir günün akşamüstü
Üzerinde yılların yorgunluğu
Sokağın tüm girdaplarında unutulmuş
Hiç kimsenin öyküsü
Bazen unutulmuş sessiz bir kuru ağaç
Bazen de tanımayanların çat ayazda aklına gelen
Hayali bir kahraman
Zamanın kıymeti
Mevsimlerden kış saat gece yarısı
Anlatamam mümkün değil Üzerimde kömür karası
Şansım yere düşmüş ekmek parçası
Yüzümde yabancı nefes
Ellerimde umutlarımı da topladığım bir dost
Git gide çoğalan çöpler baş ucumda
Burnumda annemin diktiği kokulu çiçekler
Düşlerimde kadife çiçeklerden bir döşek Sorsan beni kimler tanır?
Bizden çok rağbet gören sokak kedileri
Unutursam hatırlatın
Sen kimsin dediklerinde
Ben buyum adım şu hiç kimsesizim…




                        Kurtuluş ÇELEBİ