DÜNYALILARA İNAT


Diz üstü düştüm.
Çamurdu evren
Karanlıklardan geldi ilk selam
Sensizlik ile sardım yaralarımı
Bekledim.
En çok beklemeyi öğrendim.
Asla çınlamadı kulaklarım
Elimin tersi ile sildim
Buğulu gözlerimi
Soran olursa
Toz kaçtı derdim.
Hiç soran olmadı.
Tüm dünyaya inat
Kalktım yerden
Hiç utanmadım yalnızlıktan
Parçalanmış üstümden, pabucumdan
Osmanlı’dan kalmış bir çınar gibi
Ülkem gibi
Babam gibi
Dimdikti başım
Etmem eyvallah
Rabbimden başkasına
Son bardak suyumu
İçerim pişmanlıklarımın üstüne
Nice yorganlar yaktım.
Zemherinin ayazında
Nice lokmalar sakladım.
Yutkunmadan kursağımda
Ben baharın güler yüzü
Ben bozkırın rüzgar gülü
Son nefesim memleketimin kokusu
Anayım
Dağlara kucak açarım.
Eşkiyalara kafa tutarım.
Telaş etmeyin
Ölürsem ayakta ölürüm.
Tabutuma dört ayak olur.
Tek başıma toprak olurum.



                           Sonay KARASU