FISILTI



Nisana koşar çiçekler,
Çatılar yağmuru bekler
Güvercin bakışların, ürkek
Toprak, nehre meftun
Üflenir kelam geceye,
Çekilir sarı odalara suskun,
Yalnızlık, insana mahsustur
Ölümüne besler düşleri şehir


Ah, sarı ışıklar;
Sokak lambaları
Kirpiklerde kırılan billur fanus
Alnına çarpınca şimşek dirilir
Bazen, gitmek gurbet değildir;
İnsanı, kendine getirir


Bir damla suya yaslanır feri,
Gece, aya sarılır ışıksı
İnsan yanından kaçar sokaklar,
Yine de yürek uzakta kalır
Göğün, en güzel kızı hilaldir
Savrulmuş olsa da düşlerin,
Emanet ağırdır dağlara bile
Erciyes eteğinde yükselir,
Çile basamağıdır miracın


Uzaklarda aydınlık çırpınır,
Asasını anlatır
Rabbine Musa.
Yılanları yutar ejderha;
O, adı anılmayacak olanlardandır
Eli koynunda sabahyıldızı,
Kardeş sözdür yanı başında;
Gökçe sunulur sır
Altın buzağı, üfler vadiye
Gölgeler, her şekle bürünür
Karanlığa döner beşer,
Pınarlar fışkırır yine
Kuşların, telaşı eyvah
Akşam ezanıyla artar ha bire
Aziz Allah
Şefaat Ya Resulallah
Sallanır yapraklar,
Ay, sarılır rüyalara...
Söğütler, azalır boyuna...
Oysa çamlar fısıldamaz insan,
Nisan sıyrılır bahardan;
Yıldızlar yalnız kalır;
İnsansa, bencil...




                     Burhan KALE