SIKINTI




Evlerde sokakta
Yonta yonta
Büyütüyoruz içimizde
Oysa
Küçük bir şeydi önceleri
Adem’le Havva’nın
İçimize düşürdüğü ateş





ZAMAN



Metalle öpüşmenin hayalini
Kurmadı asla insanoğlu
Deniz salladı durdu
Beşikte ninni sandık
Dalgalar değdikçe tene
Sürüklene sürüklene
Geldik ölümcül kıyıya
Unuttuk kadınları ve annemizi
Metalden sevgiliyi
Büyük nimet gördük
Öldükçe insan yanımız





ÇÖP




Hatıralarla yıpranmış
Bir yığın ipucu hayat
Bizi mi yıprattı
Farkında olmadan
İstemeden atıyor uzağa
Kesikler çizikler içinde kalbimiz
Yarayı sarmaktan uzak
İçinde unuttuğun
İnsanı öp
Çöp



Selim TUNÇBİLEK